Զաւէն Եկաւեան ծնած է Հալէպ, 1943-ին։ Ան հայագէտ է եւ լեզուաբան։ Ուսանած է լեզուաբանութիւն Սորպոնի համալսարանին մէջ, եւ միաժամանակ աւարտած Փարիզի Արեւելեան Լեզուներու եւ Գիտութիւններու Ազգային Հիմնարկը (Institut National des Langues et Civilisations Orientales) 1963 թուականին։ Հետագային խորացած է հայագիտութեան մէջ եւ աւարտած է Երեւանի Պետական համալսարանը, 1964-էն 1971 ապրելով Խորհրդային Հայաստան։ 1972-էն 1984 եղած է Փարիզի Cité Universitaire-ի Հայ Ուսանողներու Տան տնօրէն։ Իսկ 1984-էն 2011 եղած է Գալուստ Կիւլպէնկեան Հիմնարկութեան Հայկական Համայնքներու Բաժանմունքի տնօրէն։ Եկաւեան հրատարակած է բազմաթիւ հայագիտական ուսումնասիրութիւններ եւ նախաձեռնած է Մատենագիրք Հայոց մատենաշարը։ Ան նպաստած է Միջին Արեւելիքի մէջ հայկական դպրոցներու շինութեան եւ վերանորոգումին, ինչպէս նաեւ նեցուկ կանգնած է հայոց լեզուի ուսուցիչներու եւ մանկավարժներու։