The first is the summary report of the symposium, offering an overview of the themes and conclusions discussed throughout the two days (in English). The second is the opening statement delivered by Ani Garmiryan entitled, “Tabula Rasa: Rethinking the Fundamentals” (in Armenian, French and English). It also includes a brief preface written by Razmik Panossian, the Director of the Department. This text outlines, in many ways, the conceptual bases of our education programming.

Please click here to read the Conference Summary Report

Please click to read Ani Garmiryan’s text:

In Armenian

In French

In English

Անի Կարմիրեանի ստորեւ հրամցուած զեկուցումը ներկայացուեցաւ որպէս բացման խօսք Գա­լուստ Կիւլպէնկեան Հիմնարկութեան Հայկական Համայնքներու Բաժանմուն­քին եւ Ֆրանսայի Արեւելեան Լեզուներու եւ Քաղաքակրթութիւններու Ազ­գային Հիմնարկին (Ինալքօ) կողմէ Փարիզի մէջ կազմակերպուած «Դաստիարակչական նորարարութիւններ՝ ԻԱ. դարուն արեւմտահայերէնի դասաւանդման մարտահրաւէրները» գիտաժողովին (21-22 Սեպտեմբեր 2015)։ Զեկուցումը կ՚անդրադառնայ արեւմտահայերէնի դիմագրաւած գլխա­ւոր հարցին. ինչպէ՞ս փոխանցել լեզու մը սերունդէ սերունդ, որպէս գործա­ծական լեզու։ Անոր ներշնչումը կը բխի մեր սփիւռքեան գոյա­վի­ճակի իրա­կանութիւններէն — որոնց կարգին պէտք է հաշուել երկլեզուու­թեան մար­տա­հրաւէրները —, ինչպէս նաեւ մանկավարժական նորարար մօտեցումներէն, որոնք ի գործ դրուած են յաջող կերպով նաեւ այլ լեզուներու իւրացման պարա­գա­ներու մէջ։ Սփիւռքի հայկական հաստատութիւններուն եւ դաստիարակներուն ուղղուած կոչ մըն է ան, որպէսզի լեզուի վտանգուած ճակատագրին դէմ յանդիման յանձնառու հան­դիսանան, փոխանակ արտաքին հեղինակութիւններու դի­մե­լու՝ վիճակը բարելաւելու յոյսով։ Անի Կարմիրեանի գրուածքը դաստիարակչական բարենորո­գումի միտող մեր աշխատանքին եւ արեւմտահայերէնի իւրացման նկատ­մամբ մեր մօտեցումին փիլիսոփայական հիմքերը կ՚ամրապնդէ։ Արեւմտա­հայերէնը պիտի գոյատեւէ մէկ պայմանով միայն. եթէ հոգ տանինք անոր ապակեդրոնացած կերպով, տեղական պէտքերու նկատառումով եւ տեղական լուծումներով։ Մեր նպատակակէտը ուրեմն լեզուի փոխանցում մըն է, որ ապահովէ իրական, շնչող, գործածուող, մինչեւ իսկ «չարաշահուող» լեզու մը ըլլալը, փոխանակ՝  «մաքրութեան», «միութեան» կամ քերականական կատարելութեան մտահոգութիւններէ առաջնորդուած ու քարացած կանոններու շարքի մը։ Կ՚ուզենք որ հա­յե­րէնը դառնայ Սփիւռքի բազմաթիւ երիտասարդներու ամէնօրեայ լեզուն, ապ­րելու եւ ստեղծագործելու եղանակ մը, եւ ոչ թէ անցեալին մէջ ընդելուզուած գեղեցիկ նշխար մը։ Լեզուները կը գոյատեւեն եթէ նոր սերունդներ գան զայն խօսելու, գրելու, անով արտադրելու — եւ արեւմտահայերէնը տարբեր չէ միւս լեզուներէն, ըլլա՛յ Սփիւռքի մէջ, ըլլա՛յ Հայաստան։

Ռազմիկ Փանոսեան, Տնօրէն

TABULA RASA ՎԵՐԱՄՏԱԾԵԼ ՀԻՄՆԱԴՐՈՅԹՆԵՐԸ

“Le texte ci-dessous, écrit par Ani Garmiryan, a été présenté en ouverture du col­loque « Innovation en éducation : les défis de l’enseignement de l’armé­nien occi­dental au XXI^e siècle» organisé par le Service des Communautés Ar­mé­niennes de la Fondation Calouste Gulbenkian, en partenariat avec l’INALCO, les 21 et 22 septembre 2015. Il soulève le problème central auquel est confronté l’arménien oc­cidental : celui de la transmission de la langue d’une génération à l’autre, en tant que langue vivante « de tous les jours ». Il s’inspire à la fois des réalités de notre existence diasporique (y compris les défis auxquels l’arménien fait face en tant que langue seconde), et des ap­proches pédagogiques novatrices qui ont cours dans d’autres initiatives abouties d’acquisition d’une langue. Ce texte est un appel aux institutions arméniennes et aux professionnels de l’éducation dans la diaspora, pour qu’ils agissent sur place de manière responsable, face à la condition difficile dans laquelle se trouve cette langue, au lieu de faire appel à une autorité ex­térieure dans l’espoir d’améliorer ainsi la situation. Le texte d’Ani Garmiryan apporte un fondement philosophique à notre travail sur la réforme éducative, et à notre ap­proche de l’enseignement et de l’apprentissage de l’arménien occidental. Cette langue ne réussira que si on prend soin d’elle de manière décentralisée, en répon­dant aux besoins locaux par des solutions inspirées des réalités locales. Notre at­tention se porte donc sur la transmission effec­tive de la langue, qui fasse de celle-ci une réalité vivante, dans tous ses usages (et aussi ses « mésusages »), et non une collection de règles ossifiées, déter­minée par des soucis de « pureté », d’« unité » ou de perfection grammaticale. Pour résumer, nous voulons que l’arménien occi­dental soit la langue quoti­dienne de nombreux jeunes arméniens de diaspora, à tra­vers laquelle ceux-ci pourront vivre et créer (en relation avec les autres langues qu’ils maîtrisent), et non une belle relique héritée du passé. Après tout, les langues sur­vivent et se développent lorsque les nouvelles générations la parlent, la lisent ou l’écrivent. L’arménien occidental, que ce soit en diaspora ou en Arménie, n’est en rien différent des autres langues.”

Razmik Panossian, Directeur

TABULA RASA: REPENSER LES FONDEMENTS

“The text below, written by Ani Garmiryan, was presented as the opening statement of the conference “Innovation in Education: Challenges in Teaching Western Armenian in the 21^st Century” the Armenian Communities Department organised in Paris, in partnership with INALCO, on 21-22 September 2015. The paper addresses the core problem Western Armenian faces: transmitting the language from one generation to the next, as a living “everyday” language. It is inspired both by the realities of our diasporan existence – including the challenges Armenian faces as a second language – and by innovative pedagogical

Razmik Panossian, Director approaches used in other successful language acquisition initiatives. It is a call for Armenian institutions and education professionals in the diaspora to take charge of the difficult condition the language finds itself in, instead of relying on some external authority to ameliorate the situation. Ani Garmiryan’s text solidifies the philosophical foundation of our work on educational reform, and of our approach to the teaching/learning of Western Armenian. Western Armenian will succeed only if it is nurtured and advanced in a decentralised manner, where local needs are met by solutions inspired by local realities. Our focus therefore is on transmitting the language, ensuring that it is a real, used (and why not “abused”), “breathing” language and not a set of ossified rules, driven by concerns of “purity,” “unity” or grammatical perfection. In short, we want Western Armenian to be the daily language of many young Armenians in the diaspora, through which they can live and create (along with other languages they master), and not a language to be treated as a relic, however beautiful, to deal with the past. After all, languages survive and develop when new generations speak, read, write and produce in it – and Western Armenian, be it in the diaspora or in Armenia, is no different.”

Razmik Panossian, Director

TABULA RASA: RETHINKING THE FUNDAMENTALS